Το ταλέντο του Peter Green που πέθανε σε ηλικία 73 ετών, έγινε γνωστό για πρώτη φορά όταν τον Ιούλιο του 1966 ο μετέπειτα κιθαρίστας των Fleetwood Mac πήρε τη θέση του Eric Clapton, σαν περιστασιακός μουσικός, στους Bluesbrakers, συγκρότημα του John Mayall.

Ο Clapton αποχώρησε τότε για να δημιουργήσει τους Cream με τους Ginger Baker και Jack Bruce.

 Ο Green ήταν ένας από τους πολλούς βρετανούς μουσικούς που είχαν επηρεασθεί από τα αμερικανικά μπλουζ και προσπαθούσαν να δώσουν αυτό το μουσικό στίγμα στο ροκ της δεκαετίας του '60 δημιουργώντας μια δικιά τους σχολή, ενώ παράλληλα έφεραν στην επικαιρότητα τους μεγάλους αμερικανούς καλλιτέχνες του μπλουζ που δεν ήταν ιδιαίτερα αποδεκτοί από το ευρύ αμερικανικό φιλόμουσο κοινό. Επειτα από μόλις ένα άλμπουμ με τον John Mayall, ο Peter με τους φίλους του John McVie και Mick Fleetwood αποχωρούν για να φτιάξουν τους Fleetwood Mac, με τους οποίους θα ηχογραφήσει μια σειρά από εξαιρετικούς δίσκους, με ρεπερτόριο που είχε ως βάση του τα μπλουζ και ήχους μαύρων καλλιτεχνών, όπως ο Robert Johnson, με τα τραγούδια του οποίου θα ηχογραφήσει στη δεκαετία του '90 ένα ολόκληρο άλμπουμ μαζί με τον Nigel Watson.

Το πραγματικό όνομα του Peter είναι Peter Allen Greenbaum και γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1946, στο Bethnel Green του Λονδίνου. Ηταν ο νεότερος από τα τέσσερα παιδιά που είχαν οι γονείς του και τα αδέλφια του τού αγόρασαν μια φτηνή ισπανική κιθάρα όταν ο Peter ήταν 10 ετών, οδηγώντας τον να αγαπήσει την κιθάρα και να αρχίσει να ακούει τον κιθαρίστα των Shadows, Hank Marvin, και τους αμερικανούς Β.Β. King και Muddy Waters.

Μερικά από τα πρώτα του συγκροτήματα που είχαν επαγγελματική μορφή, ήταν οι Tridents και οι Muskrats. Επίσης είχε μια σύντομη παρουσία στους Peter Β's Looners, που έφτιαξε με τους Mick Fleetwood, Dave Ambrose και τον Peter Barnes, που αργότερα θα φτιάξει το συγκρότημα των Camel.

Οι ίδιοι μουσικοί, για μερικές εβδομάδες, συνόδευαν σαν Shotgun Express τον Rod Stewart στις ηχογραφήσεις του, αλλά ο Peter αποχώρησε τότε για να δουλέψει με τον John Mayall και συμμετείχε στην ηχογράφηση δίσκων, όπως το άλμπουμ Α hard road, που ήταν ο τρίτος δίσκος του Mayall και ο Green έχει γράψει μάλιστα και δύο από τα τραγούδια του, από τα οποία το οργανικό The Supernatural, που θα δώσει το στίγμα για τη μουσική που θα παίζει στα επόμενα χρόνια, και το The same way.

Από το 1967 μέχρι το 1970 θα ηχογραφήσει με τους Fleetwood Mac, οι οποίοι αρχικά χρησιμοποιούσαν το όνομα Peter Green's Fleetwood Mac, μία σειρά από σημαντικά άλμπουμ που το ρεπερτόριό τους θα έχει σαν βάση τα μπλουζ και οι περισσότερες πρωτότυπες συνθέσεις τους θα ανήκουν στον Peter Green, με πιο γνωστή το Black magic woman, που διασκεύασαν με επιτυχία οι Santana.

Η πρώτη εμφάνιση των Fleetwood Mac, θα γίνει στο φεστιβάλ τζαζ Windsor, στο οποίο θα εμφανιστούν στις 12 Αυγούστου του 1967, και από τότε ο ήχος τους θα έχει την επιρροή της μουσικής του Peter Green ακόμα και μετά την αποχώρησή του, κυρίως για λόγους υγείας, το 1970, που ως βασική αιτία είχαν τον εθισμό του στα ναρκωτικά, που τον οδήγησαν σχεδόν σε παράνοια.

Με τους Fleetwood Mac, πριν από την αποχώρησή του μετά την τελευταία του εμφάνιση μαζί τους στις 20 Μαΐου 1970, θα ηχογραφήσει μεγάλες επιτυχίες, όπως τα Albatross, ένα ορχηστρικό κομμάτι που ξέφευγε από τον μέχρι τότε επηρεασμένο ήχο του συγκροτήματος από τα μπλουζ, (το Albatross έχει επηρεάσει τους Beatles στο να γράψουν το Sun King για το άλμπουμ τους Abbey road), The green Manalishi, το οποίο πολλοί ισχυρίζονται ότι αναφέρεται στα ναρκωτικά, αλλά ο ίδιος ο Green έχει πει ότι αφορά το χρήμα, που έχει τη μορφή του Διαβόλου, Oh well και το σχεδόν αυτοβιογραφικό Man of the world, όλα δικές του συνθέσεις.

Δύο μήνες αργότερα θα ηχογραφήσει μερικά τραγούδια, τα οποία θα κυκλοφορήσουν σαν άλμπουμ με τον τίτλο The end of the game, θα πουλήσει την Gibson Les Paul κιθάρα του, με την οποία ήταν πολύ συνδεδεμένος από το 1959, στον Gary Moore, ο οποίος κυκλοφόρησε το άλμπουμ Blues for greeny προς τιμήν του, και εκτός λίγων περιστασιακών εμφανίσεων, θα εξαφανισθεί από τη μουσική σκηνή.

Πηγή: Γιάννης Πετρίδης